Vier kinderen, geen ene wee.
– Nina –
Ik had het nooit durven dromen en ooit heb ik gedacht dat ik nooit moeder zou worden. Maar sinds drie maanden ben ik toch echt moeder van vier kinderen. En dat zonder ooit een wee te hebben gehad. Als er één ding is waar ik vooraf nooit bij heb stil gestaan, is dat ik mijn kinderen op deze manier op de wereld zou zetten. Ik wilde mijn hele leven al moeder worden en dacht daar best vaak over na, hoe zou het zijn om te bevallen? Mijn verwachting was dat het een behoorlijke hel zou worden, maar een voorstelling van die hel had ik nooit. Nou, nu dus nog steeds niet.
Buddha
Mijn oudste zoon Boaz heeft gedurende de hele zwangerschap als een buddha in mijn buik gezeten, met de billen naar beneden en het gezicht naar voren. Een draaipoging – ok, daar kon ik wel wat yoga ademhalingstechnieken bij gebruiken – haalde geen snars uit. Dus dat werd keizersnede nummer één. Op zich zou ik een volgende keer normaal kunnen bevallen en daar hoopte ik eigenlijk ook op. De nasleep van de keizersnede hoefde ik niet perse nog een keer mee te maken en dat zat ‘m niet eens in het lichamelijke ongemak, maar eerder in het afhankelijk zijn van anderen ;).
Helaas. Mijn tweede kindje, dochter Saar, had bedacht dat het leuk zou zijn om écht tot een enorme buddha (zo een waarvan bij de Chinees zo’n beeldje staat waar kindertjes op spelen en vanaf glijden) uit te groeien. Ze had ook helemaal geen zin om er met haar 4660 gram uit te komen. Op zich ben ik haar daar ook zeer dankbaar voor uiteindelijk, maar goed: keizersnede nummer twee dus.
Risico’s
Tsja, en als je dan nog een kinderwens hebt kun je ‘natuurlijk bevallen’ wel op je grote, dikke buik schrijven. Het risico op het scheuren van de baarmoeder tijdens de bevalling is dan echt te groot en de enige veilige manier van bevallen is – weer – een keizersnede. Ook zijn de zwangerschappen niet meer zonder risico, denk aan ingegroeide placenta’s in het litteken (met grote kans dat je je baarmoeder kwijt raakt) of de vergrote kans op een gescheurde baarmoeder mocht je weeën krijgen en dat kan echt verschrikkelijke gevolgen hebben.
Maar ik hou wel van een risicootje, dus nummer drie is er gekomen en nummer vier (ok, dat is echt de laatste) is er nu dus ook. Gelukkig is er bij mij niets mis gegaan en een ‘voordeel’ is dat ik mijn vierde drie weken eerder mocht verwelkomen en zoals vele moeders herkennen sla je ‘de laatste loodjes’ liever lekker over.
Acceptatie
Sommige vrouwen zijn waarschijnlijk jaloers op mij en mijn keizersnedeverleden: geen verschrikkelijke weeënstormen, persweeën die ineens wegvallen, gênante handen in openingen en niet te vergeten de schade die een normale bevalling aanricht ‘daaronder’.
Toch heb ik er best wat moeite mee gehad om te accepteren dat ik al deze ellende niet mee zou gaan maken. Ik had het gevoel dat ik niet helemaal meetelde, dat ik er me gemakkelijk vanaf maakte. Dat je alleen na een natuurlijke bevalling tot de ‘groep’ behoort, de groep die ‘moeders’ heet. Vrouwen die zo verschrikkelijk trots op zichzelf mogen zijn om wat ze hebben klaargespeeld. Ook was ik bang dat ik wellicht een minder goede band met mijn kinderen zou hebben omdat een keizersnede geen natuurlijke gebeurtenis is. Gelukkig bleek dat in mijn geval helemaal niet zo te zijn en ook de borstvoeding kwam gewoon op gang.
Ondertussen heb ik vrede met hoe het gegaan is en ben ik stiekem ook wel een beetje blij dat ik mijn kinderen lachend ter wereld heb gebracht (nouja, zelf heb ik niet veel hoeven doen). Maar een keizersnede is absoluut geen pretje en de weken daarna zijn echt knudde.
Maar… ik kan wel zeggen dat ik vier kinderen heb, zonder ooit een wee te hebben gehad. Dat dan weer wel….:).
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.