Bier, braadworst en baby´s – Mathijs

– Tanja –

Vandaag de beurt aan Mathijs, vader van de 16 maanden oude Silvijn. Die prachtige naam had zijn vriendin opgevangen op tv. Toen bleek dat de naam ‘god van de bossen en wouden’ betekende, was er bij de van oorsprong archeoloog geen twijfel meer. Dit was de perfecte naam voor zijn zoon.

Mathijs woonde in ‘s-Hertogenbosch en is voor zijn vriendin naar Den Haag verhuisd. Hij werkte al bij de overheid, dus het was voor hem makkelijk om in Den Haag een nieuwe baan te vinden. En wel bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat als online media analist. Wat dat dan precies inhoudt heb ik niet nagevraagd. We hebben immers belangrijkere zaken te bespreken.

Over de zwangerschap
Mathijs heeft nooit het “WE zijn zwanger” gevoel gehad. “Het is toch echt de vrouw die die 9 maanden alles doet.” Mathijs zag zijn vriendin in een superheld veranderen, “ze rook en hoorde echt alles, super bizar.” De hormonen waren duidelijk aanwezig, “In het begin ging ik nog tegen haar in, maar dat heb ik snel afgeleerd.” Fijn was dat vriendin de hormonen erkende en ze het er goed over konden hebben.
De groeiende buik, dat was wel even wennen. Mathijs weet ook niet zo goed of hij die nou aantrekkelijk vond. Hun “liefdesleven” is sindsdien wat naar beneden gegaan en het vergt ook nu nog aandacht dit op peil te houden.

Over de bevalling
De bevalling begon niet geheel relaxed. Het ziekenhuis waar de bevalling gepland was bleek vol. Er was dus voor niets al een keer een proefrit naar het ziekenhuis gemaakt en even was er onrust.  Eenmaal in het andere ziekenhuis aangekomen bleek dat Silvijn er niet makkelijk uit wilde komen. Na 9 heftige uren werd er besloten een keizersnede uit te voeren. Een besluit dat “rust en opluchting” gaf.
Tijdens de bevalling voelde Mathijs zich behoorlijk nutteloos. Toen hij – met de zwangerschapscurus in het achterhoofd – wilde helpen werd hij door zijn vriendin gesommeerd om vooral weer te gaan zitten. De verpleegkundige bekommerde zich gelukkig om hem en verzekerde hem dat het belangrijk was dat hij erbij was.  Als Mathijs terugdenkt aan het moment waarop hij de navelstreng mocht doorknippen, moet hij lachen. Deze was veel stroever dan verwacht, “Het moment van soepel en sierlijk die navelstreng doorknippen werd eerder een proces van meerdere malen zagen.”

De eerste paar maanden
De beginperiode was voor Mathijs niet zo interessant.  “Zo’n baby huilt, slaapt, eet en poept alleen maar en je bent er veel tijd aan kwijt.” En toch overviel het hem allemaal nogal. “Vrouwen kunnen zich al 9 maanden voorbereiden, voor ons begint het dan echt pas”. Ook had Mathijs het gevoel niet veel te kunnen doen ”het komt vooral op de vrouw neer met de borstvoeding enzo.”
Het heeft even geduurd voordat de draai thuis weer werd gevonden. De eerste weken waren er veel ruzies. Er moest gewend worden aan nieuwe rollen en taken. Eventjes waren Mathijs en zijn vriendin elkaar kwijt. Een van de beste besluiten vindt Mathijs dan ook dat zij toen samen ondersteuning hebben gezocht. Zo werd duidelijk waar de verwachtingen en irritaties bij de ander lagen. En ook kwam duidelijk naar voren dat de ander de ruimte gegund moest worden om tot rust te komen. Daarnaast werd het Mathijs toen pas echt duidelijk hoe zwaar zijn vriendin de eerste tijd had ervaren en dat zij zich soms best alleen had gevoeld. Na zo’n 9 maanden kwam er weer wat rust en werd er langzaam gewend aan het nieuwe leven.

Over het vaderschap
Het vaderschap is een verrijking in het leven van Mathijs. Al is het ook pittig. Er zijn veel dingen veranderd. Het minst leuke van het vaderschap vindt Mathijs dat zijn persoonlijke vrijheid wordt beperkt. Hij ziet zijn vrienden veel minder.
Ook de tijd samen met zijn vriendin waarbij er werd doorgehaald in de kroeg zijn voorbij. Dat mist hij. Ze doen dan ook hun best om minimaal één keer per maand een hele dag samen te hebben. Dan is er tijd voor reflectie en bezinning.
De mooiste momenten voor Mathijs zijn wanneer hij zijn zoontje ’s avonds het flesje geeft, “als hij als een klein aapje bij je komt liggen.” Of wanneer hij ’s ochtends door zijn zoontje met een enorme glimlach wordt opgewacht. Ook houdt hij ervan flink met zijn zoontje te stoeien, “het mag immers geen watje worden.”
Mathijs vindt het bijzonder mooi om bij Silvijn de verschillende trekken te zien die hij van zijn vader en moeder heeft. “Mijn vriendin en ik zijn enorme tegenpolen. Dat botst soms enorm, maar we versterken elkaar ook heel erg. Silvijn heeft het beste van beide werelden”.

Over zijn vriendin
Mathijs vertelt ontzettend trots te zijn op zijn vriendin, “ik kan me geen betere moeder voorstellen.” Ze wordt omschreven als ontzettend zorgzaam. Silvijn komt duidelijk op de eerste plaats en daar heeft Mathijs geen problemen mee. Mathijs vindt wel dat zijn vriendin de teugels soms wat meer zou mogen laten vieren. En dat zij hem zijn gang moet laten gaan als hij iets doet zonder daar op- of aanmerkingen over te hebben. Ook vertelt Mathijs dat zijn vriendin soms wel héél bezorgd is, maar hij begrijpt wel goed waar dat vandaan komt.
Mathijs ziet dat zijn vriendin moeite heeft met hoe haar lichaam na de bevalling veranderd is. Dit vindt hij een lastig punt. Hij ervaart dat er vanuit de buitenwereld ontzettend veel druk op moeders gelegd wordt om er heel snel weer tip top uit te zien. En ergens zou hij dat zelf “natuurlijk” ook wel willen, “maar dat vind ik niet chique van mezelf. Ik weet immers wat voor prestatie zij geleverd heeft en ik heb makkelijk praten.”

Tips aan andere ouders
Tips voor vaders heeft Mathijs zeer zeker. Allereerst adviseert hij met klem nooit deel te nemen aan welke zwangerschapscursus dan ook. “Tijdens de bevalling heb je er niets aan en het kost je klauwen met geld.” Moge duidelijk zijn dat dit hem vele discussies met zijn vriendin heeft opgeleverd. Ook raadt hij aan tijdens de zwangerschap geregeld tot 10 te tellen als de hormonen opspelen.  Verder geeft hij aan dat het voor hem heel leerzaam was ook thuis te zijn in de tijd dat de kraamhulp er was. Zo kon hij rustig alles leren. “Echt een aanrader!”
Tot slot geeft hij aan dat het erg belangrijk is tijd voor jezelf te blijven vrijmaken. Zo had hij onlangs een mannenweekend wat hem erg goed heeft gedaan. “Al taaide ik als een laffe herder om 11 uur al af terwijl anderen gingen stappen. Ik kon wel even heerlijk tot rust komen.”
Aan moeders zou hij willen meegeven dat het heel belangrijk is om vaders de ruimte te geven om te wennen aan alles.

En tot slot aan alle ouders: “Geef niet op. De eerste maanden kunnen heel zwaar zijn, kom daar samen uit, vraag daar desnoods hulp bij.”

Wat kunnen we daar nou nog aan toevoegen…