Bier, braadworst en baby’s – Anthony

Bier, braadworst en baby’s – Anthony
– Tanja –

Moeders kunnen er wat van hoor. Mopperen over mannen die het nooit goed doen. In vrijwel elk gesprek tussen moeders wordt hier, al dan niet grappend, een opmerking over gemaakt.
Maar hoe ervaren die mannen het allemaal nou eigenlijk? Daar horen we niks over. Nu is het delen van emoties natuurlijk niet hun sterkste punt, maar toch zijn we héél benieuwd naar hun verhaal. Niet geheel onbelangrijk lijkt ons zo, aangezien zij toch ook een deeltje in de opvoeding van het kind hebben.

Dus bij deze presenteren wij “Bier, braadworst en baby’s”. Een reeks interviews met  verschillende mannen die eerlijk vertellen over hoe zij het vaderschap ervaren. Dat blijkt erg verhelderend, verrassend en soms ook pijnlijk. Dat dingen soms niet zo tactisch geformuleerd worden moeten we maar even door de vingers zien, het zijn en blijven immers mannen 😉

De eerste vader is Anthony. Anthony  is vastgoedondernemer en woont samen met zijn vrouw  en de 2,5 jarige Milou (een wolf in schaapskleren zoals hij haar omschrijft) in Den Haag.

Op zijn 28e werd hij vader, een van de eersten in zijn vriendengroep.  Hij wist altijd al dat hij jong vader wilde worden. Het liefst zou hij er nog 2 kinderen bij krijgen, “maar dan moet dat wel met een andere vrouw, want de mijne wil er nog maar één.” , zegt hij met een knipoog.

Over het vaderschap
Anthony vertelt dat hij van tevoren nooit had kunnen bevatten hoe het soort liefde voor zijn dochtertje zou voelen, “ een onbeschrijfbaar gevoel van liefde wat je aan niemand kunt uitleggen, maar alle vaders weten wat ik bedoel.” Een van de leukste dingen van vader zijn vindt Anthony dat hij zelf weer ongegeneerd  kind kan zijn. En het gevoel wat hij krijgt als hij thuiskomt en zijn dochtertje straalt van oor tot oor is het beste gevoel ooit. “Ik voel me dan heel erg gemist en een waardevol persoon.”
Er zijn ook minder leuke kanten. Het lastigste van het vaderschap vindt hij dat er nu compleet volgens een planning moet worden geleefd. Dat deed hij nooit. Ook is de enorme bezorgdheid die hij kan voelen nieuw voor hem. “We zijn een keer ‘s nachts naar de EHBO gereden, omdat Milou erg hoge koorts kreeg. Ik was zó ongerust, maakte me zo druk. Dat ben ik helemaal niet van mezelf gewend.” Ja, en het verschonen van die luiers hè, dat is natuurlijk ook geen pretje. Speaking of, een van zijn meest genante herinneringen is dat er tijdens het luier verschonen een stuk poep werd gelanceerd onder zijn oog. Tja, that’s part of the deal denken wij maar zo.

Over de zwangerschap
De periode waarin zijn vriendin zwanger was, herinnert  hij zich als een spannende maar ook leuke periode. Hij was bang dat hij na de zwangerschap aan huis gekluisterd zou zijn en heeft het er misschien daarom wel tijdens de zwangerschap nog even flink van genomen. Dit vond zijn vriendin niet altijd even fijn, maar dit is voor hem wel een uitlaadklep geweest om om te gaan met alle spanningen. Tijdens de zwangerschap was Anthony extreem voorzichtig en beschermend naar zijn vriendin toe. Als er mensen te dichtbij stonden gingen alle alarmbellen rinkelen en rokerige ruimtes en te harde muziek werden vrouwlief verboden.
Hij vond zijn vrouw erg mooi tijdens de zwangerschap en heeft de buik eigenlijk nooit raar gevonden, “eigenlijk zag je naast de buik verder helemaal niet dat ze zwanger was.”
En ook na de zwangerschap vindt Anthony zijn vrouw nog steeds de allermooiste: “Ja, haar buik was wat strakker voor de bevalling, maar eigenlijk vind ik dat zij de dans is ontsprongen.”

Over de bevalling
“De bevalling was zeker niet het mooiste moment in mijn leven zoals je zoveel mannen hoort zeggen. Het resultaat ervan, dat is wel het mooiste in mijn leven.” * Smelt*. Tijdens de bevalling voelde Anthony zich compleet overbodig. Hij wist zich geen houding te geven, zat met alleen maar vrouwen en had het idee door hen allemaal genegeerd te worden. Op enig punt nam hij initiatief door sokjes aan te willen geven, bleken het handschoentjes te zijn. Mission failed.
De bevalling heeft hem wel doen inzien hoe sterk vrouwen eigenlijk zijn en het verbaast hem hoe snel zowel vader als moeder die heftige bevalling  (“en alle traumatische beelden die ik daar heb gezien”) ook weer vergeten.

De eerste weken met een baby
De eerste periode was niet eenvoudig, “het was alsof ik op een andere planeet leefde. Je zit in een soort van overlevingsmodus.” Het was enorm wennen aan de baby en de slapeloze nachten dragen ook niet bij aan een goed gestel . Zijn vriendin had ook last van wat somberheid, waarvoor het voor Anthony soms extra lastig was om de deur uit te gaan. Op dat moment was hij ook bezig met het opzetten van een bedrijf in Duitsland, dus dat heeft stress opgeleverd. Het ligt in zijn aard dingen los te laten en optimistisch te blijven, dus hij heeft dit gelukkig altijd als slechts een fase kunnen beschouwen en zich hier niet te druk over gemaakt. “Het is wel bijzonder dat die eerste periode zó zwaar is, maar dat ik achteraf toch wel zeg dat het meevalt. Je vergeet alle narigheid op de een of andere manier.”

Over (de relatie met) zijn vrouw
Anthony vertelt dat hij en zijn vrouw door Milou dichter bij elkaar zijn gekomen, in tegenstelling tot wat veel andere kersverse ouders zeggen. Mijn vriendin en ik hadden voor de zwangerschap echt een totaal ander leven. We waren vooral actief in de avonden, gingen veel uit, hapjes, drankjes, dansjes. Tijdens de zwangerschap kon dat natuurlijk al niet meer. Daar moest vooral zij erg aan wennen. Ik ben toen ook nog regelmatig met vrienden op pad geweest, misschien dat ik het daarom niet zo miste. We hebben er bewust voor gekozen altijd veel tijd voor elkaar vrij te blijven maken. Vrij snel, al na 6 weken, gingen we weer bijna wekelijks samen weg. Natuurlijk zijn die avonden wel veranderd, je weet immers dat er de volgende dag weer een energiek kindje om 7 uur naast je bed staat. Dus wij doen ook wat rustiger aan. Eigenlijk bevalt dat goed. Het voelt fijn om op zaterdagmiddag fris en fruitig in de bossen te staan, terwijl anderen in de kroeg hangen. Ik heb dan ook eigenlijk niet het gevoel veel ingeleverd te hebben. En dat wat ik heb ingeleverd is ten goede. Ik ben nu meer gefocust en heb prioriteiten. Ons leven is anders, wij zijn nog dezelfde personen, alleen iets moeier en rustiger.”

En dat is ook zijn tip voor andere ouders: “Zorg goed voor jezelf en blijf tijd voor jezelf en elkaar vrijmaken, zo laad je weer op.”  Voor de moeders heeft hij nog 2 extra tips: “Jullie moeten niet zo mopperen over vaders. Het lijkt misschien niet zo, maar we doen echt ons best ” en “het hoeft allemaal niet perfect, een 7 is ook ruim voldoende.”

Op de laatste vraag, of er dingen zijn die hij zijn vrouw nog wil zeggen antwoordt hij: “Zij is de pilaar van ons gezin en houdt alles draaiende. Ik zeg haar veel te weinig hoe zeer ik dat waardeer.”

Amen.

Tot slot vult Anthony nog aan dat hij  graag verdere vragen beantwoordt van nieuwsgierige dames. Als man van een van de oprichtsters van EVE moet hij immers wel het goede voorbeeld geven. 😉